Kreon, jeden z głównych bohaterów starożytnej tragedii Sofoklesa pt. „Antygona”. Kreon to władca twardy, nieugięty, bezwzględny i uparty. Konsekwentnie i bardzo rygorystycznie sprawujący swoje rządy nie dopuszczając nawet myśli o możliwości jakichkolwiek ustępstw i odchyleń od wcześniej ustalonych zasad. Jego konsekwencja i upór doprowadzają go jednak do sytuacji, w której podejmuje niewłaściwa, zgubną dla niego decyzję. Mianowicie zakazuje grzebania ciała Polinejkesa – zdrajcy kraju, co wiąże się ze skazaniem go na pożarcie przez psy, podczas gdy jego brat, broniący miasta Eteokles ma zostać pochowany z honorami. Decyzja bohatera okazuje się sprzeczna z nakazem boskim, mówiącym o tym, że ciała zmarłych należy grzebać i staje się czynem bardzo niegodnym. Z owym postanowieniem nie może pogodzić się siostra obu poległych – Antygona – córka Edypa, a zarazem narzeczona syna królewskiego – Hajmona. Opowiadając się więc po stronie prawa boskiego, potajemnie grzebie ciało brata czym ściąga na siebie wyrok śmierci. Kreon bowiem dowiedziawszy się o jej występku nakłada na nią karę w postaci śmierci poprzez zamurowanie. W owej decyzji należy dostrzec kolejny błąd bohatera jaki popełnił i który niejako przybliżył go do klęski moralnej. Po raz kolejny podejmuje egoistyczną, niewłaściwą decyzję, która zważa na całym jego przyszłym życiu. Jego uporu nie potrafił złamać nawet syn Hajmona czy Tyrezjasz – mędrzec, który przestrzegał władcę przed zgubnymi konsekwencjami jego decyzji. Niewłaściwy wybór bohatera w rezultacie prowadzi do samobójstw Antygony, Hajmona i w końcu żony króla – Eurydyki. Dopiero owe doświadczenia uświadamiają Kreonowi jak dalece zbłądził i jak zgubne decyzje podjął. Nie ma już jednak od nich odwrotu. Jego dalsze życie staje się więc dla niego jednym pasmem tortur. Pozbawione zostaje sensu i staje się wielce samotne. Bohater targany niepokojem sumienia i rozpaczy po stracie bliskich, żałuje swoich wyborów, jednakże nie ma już odwrotu. Wcześniejsze podjęte decyzje stają się przyczyną jego klęski.